نسیم شهسواری/

 

سکینه الماسی نماینده ۳۷ ساله ی شهرستان‌های جم، عسلویه، کنگان و دیر از استان بوشهر است. کارشناسی ارشد مددکاری اجتماعی دارد و دانشجوی دکتری رشته جامعه‌شناسی با گرایش اقتصاد و توسعه است. سکینه الماسی جهت گیری سیاسی خود را اعتدال گرا می داند.

 

از خانواده تان بگویید و این که چند خواهر و برادرید؟

 

    من متولد سال ۱۳۵۷ در روستای علی‌آباد شهرستان جم هستم. خانواده ما خانواده‌ای ساده و مذهبی است؛ شغل پدرم کارگری بوده و من فرزند اول خانواده هستم و سه برادر و چهارخواهر کوچک‌تر از خودم دارم.

 

یک مدل تازه از مشارکت زنان

 

به عنوان یک دختر هیچ وقت منافاتی میان دختر بودن و فعالیت در اجتماع دیده اید؟

 

    دختر بودن به نظرم هیچ‌ وقت منافاتی با فعالیت‌های اجتماعی و حضور در عرصه‌ اجتماع ندارد. یکی از مشکلات ما متأسفانه این است که دچار افراط و تفریط می‌شویم به‌گونه‌ای که یک عده می گویند زنان و دختران باید در خانه بمانند و جامعه محیط مناسبی برای رشد و حضور آن‌ها نیست؛ این نوع تفکر حتی با درس خواندن و تحصیلات دختران هم چندان موافق نیست و نهایتاً ممکن است راضی شود به فراگرفتن سوادِ خواندن و نوشتن اما در طرف مقابل نیز تفکری است که مدل آنچه را در غرب رخ‌داده به‌عنوان یک الگوی تمام‌عیار از مشارکت زنان می‌داند و هر چیزی غیراز آن را در تضاد با حقوق انسانی زنان. اما در واقع هیچ‌یک از این دو دیدگاه را نمی‌توان پذیرفت. اسلام و انقلاب اسلامی مدلی تازه از مشارکت زنان در عرصه‌های اجتماعی ارائه می‌کند که در آن ضمن حفظ کرامت زن و بدون آنکه زن را به یک ابزار تقلیل دهد، اسباب رشد دختران و زنان را فراهم می کند.

 

به نظر شما این حضور دختران و زنان فقط برای رشد خود آنها لازم است یا برای رشد و پیشرفت جامعه هم این حضور اهمیت دارد؟

 

    در واقع یکی از ابعاد و عناصر سرمایه‌ی اجتماعی در هر جامعه ای، مشارکت اجتماعی مردم است. زنان به عنوان یک بخش مهم از جمعیت، مشارکت شان به همین دلیل بسیار مهم است. البته در جامعه ما آن‌قدر که باید هنوز زنان دیده نشده‌اند؛ و بدون حضور زنان تحقق مطلوب سایر سرمایه‌های اجتماعی غیرممکن است. باید پذیرفت که دیگر عصر جنس دوم بودن زنان به سر آمده است. اعتماد مردم به زنان در راه‌یابی به مجلس، آن‌هم در مناطقی که به‌زعم بسیاری، سنتی و مردسالارانه بود، گواه این مدعاست. پس وقتی زنان، خود در مرکز قانون‌گذاری و اجرا حضور یابند، به بهترین شکل ممکن می‌توانند حامی عدالت و فرصت‌های مناسب برای زنان باشند.

 

کرامت پرمهرترین مربی، مادر، باید به جامعه بازگردد

 

زنان نقش بسیار حساس و مسئولانه‌ای در خانواده و جامعه دارند و ما نیز با حساسیت ویژه‌ای به این قضیه نگاه می کنیم؛ برای نمونه تصویب لایحه کاهش ساعات کار بانوان شاغل که شرایط خاص دارند، که هم ‌نظر به حضور مؤثر زنان در جامعه دارد و هم به نقش مادرانه بسیار مهم آنان. باید دقت داشته باشیم که شرایط جامعه بسیار حساس است و این شرایط با مقاصد بیگانگان توسط رسانه‌های بی‌شمارآنان، هدفمند تفسیر نشود. اعطای فرصت های مناسب برای زنان لازم و واجب است اما این مهم به شکلی توسط رسانه‌ها طرح و تبلیغ می‌شود که گویی با رسالت مادرانه در تضاد است و زنان ناچارند که فقط یکی را برگزینند؛ من به شما عرض می‌کنم که نه‌تنها نقش مادری و تربیت فرزند، نسبت به مثلاً استاد دانشگاه و پزشک بودن تنزل ندارد بلکه بسیار اعلاتر نیز هست؛ باید تمهیدی اندیشیده شود که کرامت پرمهرترین مربی فرزندان (مادران) به جامعه بازگردد. زمانی که زن ایرانی نقشی فعال در توسعه کشورش دارد، زمانی که زن ایرانی به‌جای استفاده‌ی ابزاری در بیلبوردهای تبلیغاتی برای فروش کالا، در آزمایشگاه‌ها و پژوهشکده‌ها حضور یابد، که بحمدالله روزبه‌روز در این مراکز علمی حضورش پررنگ‌تر می‌شود، آن وقت می توان امیدوار بود که جامعه ما در همه‌ی حوزه‌ها به‌قاعده تر رفتار ‌کند و آسیب‌های اجتماعی زنان هم در جامعه مان کاهش ‌یابد.

 

تجارب تلخ گذشته را تکرار نکنیم

 

الان شما عضو کدام کمیسیون مجلس هستید و علت انتخاب این کمیسیون چه بوده است؟

 

    من عضو کمیسیون انرژی مجلس هستم. حوزه انتخابیه من یعنی شهرستان‌های دیر، کنگان، جم و عسلویه با صنعت و انرژی پیوندی خیلی نزدیکی دارد و به همین دلیل هم وارد کمیسیون انرژی شدم.

 

در این کمیسیون هم سعی می‌کنم علاوه بر مسائل تخصصی رایج و معمول به موضوع کمتر پرداخته‌شده‌ی مسئولیت‌های اجتماعی بپردازم. صنعت ما باید به این باور برسد که اولاً برای آغاز هر پروژه‌ای باید ملاحظات اجتماعی و زیست‌محیطی را در نظر بگیرد و ثانیاً دارای پیوست فرهنگی باشد.

 

اگر برخی تجارب تلخ گذشته را تکرار کنیم حتماً محکوم‌ به نتایج تلخ گذشته‌ایم. چه چیزی بدتر از آنکه خانواده‌ای احساس کند به‌واسطه حضور صنعت توان نفس کشیدن ندارد. چه چیزی بدتر از آنکه خانواده‌ای مجبور و محکوم‌ به مهاجرت شود؟

 

البته به‌تازگی از سوی ریاست محترم مجلس به‌عنوان نماینده قوه مقننه در شورای فرهنگی اجتماعی زنان و خانواده وابسته به شورای عالی انقلاب فرهنگی منصوب شدم. امیدوارم که بتوانیم با استفاده از توان مجلس برای بهبود وضعیت و شاخص‌های مرتبط با حوزه زنان و خانواده اقدام کنیم.

 

کار نمایندگی چگونه است، سخت، آسان، حساس، خسته‌کننده و یا …؟

 

    – نمایندگی مجلس واقعاً کار آسانی نیست. مسئولیت سنگینی است و به‌ویژه برای نمایندگان شهرستان‌ها که با انبوهی از مطالبات گوناگون مواجه هستند دشوارتر هم هست؛ اما تمام انگیزه من این است که به‌عنوان نماینده ملتی بزرگ و نماینده زنان ایران در مجلس شورای اسلامی پیش خدا و وجدان خودم راضی باشم که در حد یک زن نماینده مجلس مؤثر باشم. سال‌ها مطالعه کرده‌ام و حالا هم تمامِ ‌وقت و انرژی جوانی‌ام را گذاشته‌ام تا کار نمایندگی را به نحو احسن انجام بدهم .

 

سن مسئولیت پذیری در سیستم اداری ما بالا رفته است

 

جوان بودن در کار نمایندگی عیب است یا حسن؟

 

    جوان بودن قطعاً یک حسن است. به‌هیچ‌عنوان نمی‌توان آن را به چشم عیب دید. اتفاقاً یکی از ایرادات ما این است سن مسئولیت‌پذیری در سیستم اداری ما بالا رفته است. نگاهی به کابینه دولت فعلی بیندازیم؟ آیا متوسط سنی باید این باشد؟ چرا نتوانسته‌ایم از جوانان خودمان مدیر بسازیم؟ مگر شهید همت‌ها و شهید باکری‌ها چندساله بودند؟

 

من بالشخصه معتقدم که باید به جوان اعتماد کرد تا در کنار تجربه افراد مسن بتواند مسئولیت‌های اجتماعی بگیرد.

 

من فکر می‌کنم جوانان حتی بیش ازآنچه تصور می‌شده مشارکت داشته و دارند، به نظرم باید به این اندیشید که چه راهکارهایی برای حفظ این مشارکت و مدیریت و هدفمند کردن و از میان نرفتن امید نزد جوانان می‌توان ارائه کرد. جوانى دوره‌ایست که به دلیل میدان‌داری ساحت عاطفی در ذهن و زندگی جوان، او نیازمند توجه ویژه است؛ امیدوار است و پرانرژی، محرک است و خلاق. این ویژگی‌ها رفتار ویژه‌ای را از سوی ما می‌طلبد، از یک‌سو باید تجربه‌ها را به آنان انتقال داد و پشت جوان را به تجربه عقلا گرم کرد و از سویی برایشان آزادی عمل قائل شد که درِ نوآوری را همواره بازببینند؛ جوانی که مدرنیته را در کشورش به شکل معقول و سنجیده ادامه سنت ببیند، و بتواند یک رابطه درست میان امروز و گذشته بومی جامعه اش ایجاد کند، در مدرنیته هضم نمی‌شود بلکه به آن شکل و جهت هم می‌دهد؛ اما اگر با بذر وارداتی مدرنیته روبه‌رو شد، با خود می‌اندیشد و باور می‌کند که در قبال هژمونی نظام مسلط جهانی بی‌دفاع است و محکوم. پس همان انگیزه مشارکت ابتدایی‌اش را هم از دست می‌دهد.

 

باید “مای ملی“ را برای جوانان جدی بگیریم

 

معتقدم که جوانان زمینه های مشارکت خوبی در جامعه مان دارند اما اگر برای شغل آن‌ها و برای خواسته‌ها و خلاقیت آن‌ها فکری نکنیم، این سرمایه عظیم را از دست خواهیم داد. جوان باید بداند که دیده می‌شود و مهم است، باید بداند که بهترین جای رشد همراه با آرامش برای او کشور خود او ایران است. باید مای ملی را برای جوانان جدی بگیریم، یکی از مهم‌ترین بحران‌های امروز جوانان، بحران هویت است. می‌توان از ظرفیت فضای مجازی بهتر بهره برد و با بکارگیری جوانان در نظام توسعه کشور از این بحران کاست. جوان باید باور کند که کشورش در توسعه، برنامه و هدف مشخص و ویژه خود را دارد که بر اساس رهیافت بومی گام برمی‌دارد و اکنون نیز به نتایجی رسیده است. ما باید نسبت به جوانان پاسخگو باشیم که تاکنون برای توسعه کشورش چه کرده‌ایم و ازاین‌پس چه برنامه‌هایی داریم. جوان باید خود را درگیر روند تحولات جامعه ببیند تا مبادا به کج‌راهه‌ها سوق پیدا کند و انرژی و آینده‌اش را تباه سازد.

 

رابطه شما به‌عنوان یک نماینده جوان با موکلین تان چگونه است؟

 

    من ارتباطی نزدیک و صمیمی با موکلانم دارم. تصور می‌کنم این روحیه را از رشته مددکاری گرفته‌ام. مردم برای ارتباط با من مشکلی ندارند. سعی می کنم میان مردم باشم و صدای آن‌ها را بشنوم. در اینستاگرام هم صفحه‌ای دارم به آدرس almasi_s۹۴ که گرچه امکان پاسخ‌گویی به کامنت‌ها را ندارم اما جایی برای شنیدن سخنان مردم را فراهم کرده‌ام.